پل گلدن گیت، نماد جاودانه سان‌فرانسیسکو

این پل یکی از برجسته‌ترین شاهکارهای مهندسی قرن بیستم، نه‌تنها نماد شهر سان‌فرانسیسکو، بلکه یکی از شناخته‌شده‌ترین سازه‌های جهان است. پل گلدن گیت معلق که در سال 1937 افتتاح شد، با دهانه اصلی 4200 فوت (1280 متر)، در زمان خود طولانی‌ترین پل معلق جهان بود و تا سال 1964 این رکورد را حفظ کرد. به گزارش ابرار صنعتی، گلدن گیت با رنگ متمایز «نارنجی بین‌المللی»، طراحی آرت‌دکو و موقعیت استراتژیک در تنگه گلدن گیت، سالانه میلیون‌ها گردشگر را جذب می‌کند.

تاریخچه ساخت پل گلدن گیت

ایده ساخت پلی بر فراز تنگه گلدن گیت به اواخر قرن نوزدهم بازمی‌گردد، اما این پیشنهاد در سال 1916 با مقاله‌ای از جیمز ویلکینز، دانشجوی مهندسی، در روزنامه سان‌فرانسیسکو بولتن قوت گرفت. ویلکینز خواستار پلی معلق با دهانه 3000 فوت و هزینه‌ای حدود 100 میلیون دلار شد. مهندس شهر، مایکل اوشانسی، این مبلغ را غیرعملی دانست و از مهندسان خواست طرحی ارزان‌تر ارائه دهند. جوزف استراس، مهندس و شاعر، طرحی با هزینه 17 میلیون دلار پیشنهاد کرد. پس از سال‌ها بحث و چالش‌های حقوقی، قانون منطقه پل و بزرگراه گلدن گیت در سال 1923 تصویب شد و منطقه‌ای ویژه برای طراحی، ساخت و تأمین مالی پل تشکیل شد. ساخت در 5 ژانویه 1933 آغاز شد و در 19 آوریل 1937 تکمیل شد.

از ایده تا اجرا

ایده اولیه پل با مقاومت‌های متعددی از جمله نگرانی‌های وزارت جنگ درباره تداخل با تردد کشتی‌ها، ترس نیروی دریایی از انسداد بندر در اثر برخورد یا خرابکاری، و مخالفت شرکت راه‌آهن ساوترن پاسیفیک به دلیل رقابت با کشتی‌های مسافربری مواجه شد. در سال 1924، سرهنگ هربرت دیکین، به نمایندگی از وزارت جنگ، انتقال زمین‌های فدرال به انجمن پل گلدن گیت را تصویب کرد. پس از سقوط بازار سهام در 1929، منطقه پل نتوانست اوراق قرضه 30 میلیون دلاری را بفروشد تا اینکه آمادئو جیانینی، رئیس بانک آمریکا، در سال 1932 کل اوراق را خرید. ساخت با بیل زدن زمین در کریسی فیلد در 26 فوریه 1933 رسماً آغاز شد و با حضور 100,000 نفر جشن گرفته شد. پروژه با مدیریت شرکت مک‌کلینتیک-مارشال و نظارت استراس پیش رفت.

رازهای مهندسی پل گلدن گیت

مهندسی پل گلدن گیت به دلیل شرایط سخت تنگه، از جمله جریان‌های قوی، عمق زیاد (تا 372 فوت)، بادهای شدید و مه مکرر، یک شاهکار بود. جوزف استراس، اگرچه مهندس ارشد بود، تجربه کمی در پل‌های معلق داشت، بنابراین لئون موئیسیف، طراح پل منهتن، و چارلز الیس، مهندس سازه، نقش کلیدی ایفا کردند. موئیسیف طراحی تمام‌معلق را پیشنهاد کرد که در برابر بادهای قوی تا 2 فوت انعطاف داشت. الیس معادلات پیچیده فشاری و کششی را حل کرد. کابل‌های اصلی، ساخته‌شده توسط شرکت جان ای. روبلینگ، از 80,000 مایل (128,747 کیلومتر) سیم گالوانیزه تشکیل شده‌اند که در 6 ماه و 9 روز با تکنیک چرخش کابل نصب شدند. پایه‌های بتنی عظیم در عمق آب با استفاده از روش‌های نوآورانه ساخته شدند.

چرا پل گلدن گیت به رنگ قرمز نارنجی درآمد؟

رنگ متمایز پل، معروف به «نارنجی بین‌المللی»، تصادفی انتخاب شد. فولاد پل از کارخانه‌های بتلهم استیل با پرایمر قرمز سربی حمل شد. ایروینگ مورو، معمار مشاور، این رنگ را به دلیل تضاد با مه سان‌فرانسیسکو، هماهنگی با محیط طبیعی و دید بهتر برای کشتی‌ها انتخاب کرد. نیروی دریایی خواستار رنگ‌آمیزی راه‌راه آبی و زرد بود، اما مورو معتقد بود نارنجی بین‌المللی هم از نظر زیبایی‌شناختی و هم از نظر ایمنی برتر است. این رنگ، که توسط شرکت شروین ویلیامز با کد «Firewood» عرضه می‌شود، به نمادی از هویت پل تبدیل شده است. آزمایش‌های رنگ نشان داد که رنگ خاکستری گرم گزینه دوم بود، اما نارنجی به دلیل جذابیت بصری انتخاب شد.

حقایق جالب درباره پل گلدن گیت

پل گلدن گیت داستان‌های شگفت‌انگیزی دارد. در طول ساخت، تور ایمنی متحرک ابداع‌شده توسط استراس جان 19 کارگر را نجات داد که به «باشگاه نیمه‌راه به جهنم» معروف شدند. در 24 مه 1987، در جشن پنجاهمین سالگرد، 300,000 نفر روی پل جمع شدند و باعث افت 7 فوتی مرکز پل شدند، اما طراحی انعطاف‌پذیر آن از فروپاشی جلوگیری کرد. پل روزانه حدود 120,000 خودرو را حمل می‌کند و عوارض فقط در مسیر ورودی به سان‌فرانسیسکو (جنوب) دریافت می‌شود. بوق‌های مه، نصب‌شده در برج‌های میانی و جنوبی، در روزهای مه‌آلود تا 5 ساعت در روز کار می‌کنند. پل در فیلم‌هایی مانند «گودزیلا» (2014) و «سرگیجه» (1958) ظاهر شده و به‌عنوان پرعکس‌ترین پل جهان شناخته می‌شود.

مروری بر آمار و ارقام

پل گلدن گیت با طول کل 8981 فوت (2737 متر)، دهانه اصلی 4200 فوت (1280 متر) و عرض 90 فوت (27 متر) ساخته شد. برج‌های آرت‌دکو با ارتفاع 746 فوت (227 متر) از سطح آب، هر یک با 600,000 پرچ نگه داشته می‌شوند. وزن کل پل 887,000 تن است و دو کابل اصلی، هرکدام 11,000 تن، از 25,000 سیم تشکیل شده‌اند. پایه‌های بتنی در دو انتهای پل برای تحمل بار فشاری طراحی شدند و پایه جنوبی در عمق 90 فوتی آب ساخته شد. پل در ارتفاع متوسط 220 فوت (67 متر) از سطح دریا قرار دارد و تا سال 2002، 1.7 میلیارد خودرو از آن عبور کرده‌اند. روزانه حدود 10 میلیون بازدیدکننده از پل دیدن می‌کنند.

یکی از نوآوری‌های برجسته استراس، استفاده از تور ایمنی متحرک بود که برای اولین بار در تاریخ پل‌سازی اجرا شد و جان 19 کارگر را نجات داد. با این حال، در 17 فوریه 1937، یک داربست با 12 کارگر به دلیل پیچ‌های ضعیف سقوط کرد و تور ایمنی نتوانست وزن را تحمل کند، که منجر به مرگ 10 نفر شد. در مجموع، 11 کارگر در طول ساخت جان باختند، که نسبت به پیش‌بینی 35 مرگ (یک مرگ به ازای هر میلیون دلار) بسیار کمتر بود. استراس همچنین استفاده از کلاه ایمنی را اجباری کرد و از کرم‌های محافظ برای پوست کارگران در برابر باد استفاده نمود.

سوالات متداول

پل گلدن گیت چگونه به یکی از جاذبه‌های توریستی جهان تبدیل شد؟

افتتاح پل در 27 مه 1937 با حضور رئیس‌جمهور فرانکلین روزولت، که از کاخ سفید با تلگراف آن را افتتاح کرد، توجه جهانی را جلب کرد. طراحی آرت‌دکوی پل، رنگ نارنجی بین‌المللی و موقعیت آن در تنگه‌ای با مناظر خیره‌کننده، آن را به نمادی فرهنگی تبدیل کرد. پل در رسانه‌ها، از فیلم‌های هالیوودی تا آهنگ‌های پاپ، حضور پررنگی دارد. مراکز بازدیدکننده مانند مرکز استقبال پل گلدن گیت، با نمایش وسایلی مانند کلاه ایمنی و پرچ‌های ساخت، و نقاط دیدبانی مانند Battery East Vista، گردشگران را جذب می‌کنند. مسیرهای دوچرخه‌سواری و پیاده‌روی، همراه با امکان عکاسی از زوایای مختلف، پل را به مقصدی ضروری برای گردشگران تبدیل کرده است.

آیا پل گلدن گیت مقاوم در برابر زلزله است؟

سان‌فرانسیسکو در منطقه‌ای زلزله‌خیز قرار دارد و طراحی پل برای مقاومت در برابر زلزله‌های بزرگ حیاتی بود. استراس با همکاری کارشناسان، مطالعات گسترده‌ای روی زمین، بستر دریا و الگوهای آب‌وهوایی انجام داد. پایه‌های بتنی عظیم و کابل‌های انعطاف‌پذیر امکان تحمل لرزش‌ها را فراهم می‌کنند. در ژوئن 1935، زلزله‌ای در حین ساخت رخ داد و برج جنوبی را آزمایش کرد، اما آسیبی ندید. پس از زلزله 1989 لوما پریتا، پروژه مقاوم‌سازی لرزه‌ای در سال 1995 آغاز شد که شامل تقویت پایه‌ها، افزودن دمپرهای لرزه‌ای و جایگزینی اتصالات بود. این پروژه در سال 2008 تکمیل شد و پل را در برابر زلزله‌های تا 8.3 ریشتر مقاوم کرد.

پل گلدن گیت کجاست؟

پل گلدن گیت در تنگه گلدن گیت، ورودی خلیج سان‌فرانسیسکو به اقیانوس آرام، قرار دارد و شبه‌جزیره سان‌فرانسیسکو را به شهرستان مارین در شمال متصل می‌کند. این تنگه، که در سال 1846 توسط جان سی. فرمونت «گلدن گیت» نامیده شد، به دلیل شباهت به ورودی طلایی بوسفور در استانبول و پتانسیل تجاری آن نام‌گذاری شد. پل بخشی از بزرگراه‌های US 101 و مسیر ایالتی کالیفرنیا 1 است و مسیرهای دوچرخه‌سواری و پیاده‌روی را نیز شامل می‌شود. تنگه با عمق زیاد، جریان‌های قوی و مه مکرر شناخته می‌شود و پل در مختصات جغرافیایی تقریبی 37.8199° شمالی و 122.4783° غربی قرار دارد.

هزینه نهایی ساخت پل چقدر بود؟

هزینه اولیه برآوردشده برای پل 27 میلیون دلار بود، اما هزینه نهایی به 35 میلیون دلار (معادل 666 میلیون دلار در سال 2024) رسید. این مبلغ شامل حفاری 3.25 میلیون فوت مکعب خاک برای پایه‌ها، ساخت برج‌های فولادی، نصب کابل‌های معلق و تکمیل مسیرهای دسترسی بود. با وجود افزایش هزینه‌ها، پروژه 1.3 میلیون دلار کمتر از بودجه پیش‌بینی‌شده و زودتر از موعد تکمیل شد. اوراق قرضه 30 میلیون دلاری، که توسط بانک آمریکا خریداری شد، منبع اصلی تأمین مالی بود. هزینه‌های اضافی شامل خسارت‌های ناشی از برخورد کشتی با پل دسترسی در اوت 1933 و طوفان‌های بعدی بود.

منبع: ابرار صنعتی